O PROTOKOLU – UPUTSTVA – TRETMAN VITAMINOM D

UPUSTVO ZA PACIJENTE NA VISOKIM DOZAMA VITAMINA D

Prof.Dr Cicero Galli Coimbra, 2012god.

Update dr Vasilije Bošnjak, petak 15. јул 2016.

(preuzeto sa FB grupe „MS i ostale autoimune bolesti – tretman Vitaminom D3“)

Holekalciferol je pogrešno nazvan „vitamin (D)“ početkom XX vijeka, kada je otkriven u jetri bakalara kao supstanca nepoznate hemijske strukture, koja je bila u stanju oporavljati i liječiti rahitis kod djece, poboljšavati apsorpciju kalcijuma iz hrane (potrebnog za razvoj skeleta ) i na taj način omogućavati apsorpciju potrebne količine kalcijuma za potpun razvoj skeleta bez zaostajanja i rahitisa. Danas, holekalciferol je ne samo prepoznat kao steroidna (hormonalna) supstanca, nego i kao supstanca neophodna za prilagodbu 229 funkcija ( gena) u svim našim ćelijama. Prvenstveno se proizvodi izlaganjem kože suncu, a u hrani se nalazi u minimalnim količinama, nedovoljnim za obavljanje brojnih bioloških funkcija.
Nedostatak izlaganja suncu zbog modernog urbanog načina života (uz prekomjerno korištenje zaštite od sunca) dovela je do rasta pojave rastućeg broja bolesti koje utječu na sve organe i sisteme ljudskog tijela, u kojoj su najpoznatiji: zarazne i autoimune bolesti, rak, kardiovaskularne bolesti, hipertenzije, dijabetes, depresija, autizam, neplodnost, spontani pobačaji i preeklampsija.
Nedostatak “Vitamina” D dovodi do gubitka kontrole nad 229 funkcija (gena) i u ćelijama imunološkog sistema, smanjujući sposobnost sistema u borbi protiv infekcija i dopuštajući imunološki napad na sam organizam. Pojedinci skloni razvoju autoimune bolesti su djelomično otporni (rezistentni) na vitamin D. Kad se razbole, potrebne su veće doze holekalciferola da bi se bolest inaktivirala, ne samo da bi se kompenzirala ta djelimična rezistentnost, nego i da se “izbriše” lažna informacija u memoriji imunološkog Sistema da je dio tijela uljez mikroorganizam.
Nasuprot onome što se dešava prilikom korištenja steroida i imunosupresiva u tradicionalnom tretmanu, primjena vitamina D povećava snagu imunog sistema u borbi protiv infekcija.
Primjena visokih doza vitamina D je moguća samo uz sprečavanje opasne nuspojave: apsorpcije pretjeranih količina kalcijuma iz hrane. Kao da ove visoke doze vitamina D “širom otvore vrata” da dozvole prelazak kalcijuma iz crijeva u krvotok, prisiljavajući organizam da se oslobodi viška kalcijuma eliminacijom kroz urin. Višak kalcijuma koji se koncentriše u toku stvaranja urina se može deponovati u bubrezima i prouzrokovati gubitak bubrežne funkcije i dovesti pacijenta do zavisnosti od dijalize.
Kako bi se izbjegle bubrežne lezije, od fundamentalnog je značaja da pacijent ne unosi hranu bogatu kalcijumom (niti biljna mlijeka obogaćena kalcijumom kao što su: sojino, rižino ili zobene), jer ove namirnice ne smiju biti u crijevima kad visoke doze D vitamina kalcijumu “širom otvore vrata” za prolaz u krvotok. Ako “sa druge strane vrata” (tj. u crijevima) nema viška kalcija, samo normalna količina kalcijuma (prisutna u drugim namirnicama) će proći u krv i uklanjanje viška kalcijuma putem bubrega nije potrebno, čime se izbjegava rizik za bubrežnu funkciju pacijenta i omogućuje mu se normalan život bez lezija ili sekvela (ako sekvele nisu suviše stare).
Pacijent bi posebno trebao voditi o snabdjevaču vitamina D. Izaberite pouzdanog hemičara ili industrijske proizvode. Doze iznad propisanih (greškom u manipulaciji) mogu ozbiljno škoditi pacijentu. Ako je istekao rok trajanja neće doći do poboljšanja i dragocjeni mjeseci će biti izgubljeni, dok će se nastaviti napadi imunog sistema na organizam što za posljedicu može imati nagomilavanje sekvela.
DIJETA: Potrebno je POTPUNO IZBACIVANJE mlečnih proizvoda: namirnica koje su pravljene od mleka (sir, sirni namazi, jogurt, kiselo mleko, pavlaka, karamel, puding, kondenzovano mleko) i sojinog, bademovog, pirinčanog I zobenog (ovas) mleka obogaćenog kalcijumom. Hrana kod koje se mleko koristi u pripremi (pire krompir, hleb, kolači, keksi, itd), kao i puter i margarin su dozvoljeni. Koristiti vodu za piće sa sadržajem kalcijuma do maksimalno 100mg/l. Izbjegavati tipična libanska jela koja sadrže sezamovu pastu (tahini) kao što su humus i babaganoush. Ograničiti i izbegavati unos orašastih plodova: indijskog oraha, običnog oraha, badema, pistaća, lešnika, kikirikija, semenki sezama, kestenja. Npr. tri indijska oraha dnevno povećavaju kalcijum u urinu više nego ista količina sira. Takođe izbegavati sušeno voće sa semenkama. Poželjno je, ali ne i obavezno ograničenje unosa živinskog i svinjskog mesa (radi smanjenja količine heterocikličnih amina u ishrani). Preporučuje se vegetarijanska ishrana obogaćena sa jajima, ribom, a kao izvori proteina koristiti soju, sir od soje (tofu), belance i ribu iz uzgoja u zatočeništvu (da bi se izbegle visoke količine žive u mesu ribe koja je ulovljena na slobodi). Poželjno je, kao izvor proteina ribu konzumirati u formi variva (paprika, gulaš) ili spremljenog na pari. Ne koristiti sardine niti bilo koju ribu kojoj se ne mogu odstraniti kosti (npr. meso samleveno zajedno sa kostima). Trebalo bi izbegavati preterano (rutinsko) konzumiranje banana, akaija (Acai berries), karambole (star fruit) i anonacee: čerimoje, graviole i atemoje. Preporučuje se svakodnevni unos zelenog lisnatog povrća. Ograničiti unos Vitamina C na 500mg dnevno, tj ukoliko se zdravo hranite izbegavati suplemente Vitamina C. Potrebno je držati se navedene dijete kako bi se ograničio unos kalcijuma preko navedene hrane, a ne potpuno isključio kalcijum iz ishrane!
HIDRATACIJA – UNOS TEČNOSTI: Unositi velike količine tečnosti (najmanje 2,5l dnevno, uključujući vodu, sokove, bezalkoholna pića, čajeva i sl). Ovolika količina tečnosti osigurava oko 2l urina koji omogućuje da se rastvoreni kalcijum eliminiše urinom, što sprečava prekomjernu koncentraciju kalcijuma u urinu (pošto se rastvoreni kalcijum ne taloži u bubrezima te se tako čuva bubrežna funkcija).
INICIJALNA – POČETNA DOZA: U prvom sastanku sa ljekarom utvrđuje se početna doza vitamina D koja će biti primijenjena. Prilikom izračunavanja doze u obzir se uzimaju brojni faktori a posebno: težina i visina pacijenta, dob, rasa (boja kože) i ozbiljnost autoimunih manifestacija. Stanje najznačajnijih funkcija za kvalitet života (npr. u slučaju MS to je vid) bitno utiču na visinu početne doze, te ljekar može za početnu dozu propisati značajno više doze.
Pušenje pogoršava autoimune bolesti, te može smanjiti ili čak poništiti zaštitno dejstvo visokih doza vitamina D. Pacijent bi trebao prestati pušiti da ne naškodi ili čak poništiti efikasnost liječenja.
Iz istih razloga je potrebno izbjegavati piće. Ograničite konzumaciju alkohola na čašu vina (ili dve konzerve piva ili jednu malu žestinu) jednom sedmično. Alkohol inhibira enzim koji pretvara vitamin D u njegov aktivni oblik (hormonalni) i redovno konzumiranje alkohola limitira efikasnost liječenja.
LAŽNI RELAPS – “ZAGRIJANI OŽILJCI”: Uvijek kada je pacijent, čija je bolest u remisiji (mirovanju) zahvaljujući tretmanu visokim dozama vitamina D, pod emocionalnim stresom, kada praktikuje iscrpljujuće fizičke aktivnosti, kada je neispavan ili ako je izložen visokoj temperaturi, može osjetiti svoje stare simptome (zbog npr. koji i dalje postoji u centralnom nervnom sistemu) koji su se vratili (u blažoj formi), a može se javiti na istom mjestu kao i ranije, ili (ako nisu nestali) se mogu djelomično i privremeno pojačati. To je kao da emocionalni stres (ili drugi faktor) “zagrije” ožiljak. Čim se pacijent smiri, i simptomi počnu da se “hlade”. Ako je pacijent pod stresom, zabrinut i u strahu da je u relapsu, simptomi će se produžiti.
PRAVI NOVI RELAPS: Novi relaps generalno karakteriše novi simptom kojeg ranije nije bilo. Nije vjerovatno (ali je, ipak, moguće) da se novi relaps desi nakon prva dva mjeseca tretmana D vitaminom, koji je propisan i izračunat prema dobi, težini i visini pacijenta. U rijetkim slučajevima kada se ovo ipak desi, potvrđeno je da se radi o blagom relapsu, identifikovanom time da se radi o potpuno novom simptomu ili starom simptomu ali u drugom dijelu tijela. Ponekad se on spontano okonča I ne ostavlja sekvele. Kroz cijeli period u kome se doza vitamina D podešava i koriguje može doći do novog relapsa koji se rješava tradicionalnim načinom, intravenoznom pulsnom terapijom ili oralnom primjenom kortikosteroida, zavisno od ozbiljnosti relapsa.
PODEŠAVANJE DNEVNE DOZE VITAMINA D (HOLEKALCIFEROLA): U skladu sa specifičnim potrebama svakog pacijenta, ovo podešavanje vrši ljekar u toku drugog susreta sa pacijentom između ostalog I upoređivanjem laboratorijskih testova. Da bi se mogla prilagoditi doza D vitamina potrebno je na sastanak donijeti sve potrebne laboratorijske nalaze u štampanoj formi. To podrazumijeva nalaze prije početka tretmana i nakon dva mjeseca tretmana. Drugim riječima, interval između početka liječenja i prikupljanje drugog kruga ispitivanja (kontrola) ne može biti manji od 2 mjeseca. Tokom prva dva mjeseca nivo vitamina D još nije stabiliziran (raste), dakle uzimanje uzoraka krvi i urina nije adekvatno u ovom periodu, osim AKO DOĐE DO POJAVE IZRAZITE ŽEĐI. U tom slučaju uradiće se analiza kalcijuma u mokraći neovisno o ostalim testovima (vidi dolje).
Maksimalni učinak (koji gotovo uvijek predstavlja remisiju bolesti) je postignut nakon 2 mjeseca od druge kontrole (kada je prilagođena doza vitamin). Do postizanja maksimalnog učinka mogući su relapsi (koji su uglavnom slab i kratki), ali se moraju tretirati intravenskom primjenom pulsne terapije ili oralnom primjenom steroida, zavisno o težini manifestacija.
Tokom razdoblja prilagođavanja konačne doze vitamina D, od vitalnog je značaja saradnja pacijenta u ostvarivanju maksimalne smirenosti, pošto je emocionalni stress (“stresne životne okolnosti”) generalno (u 85% slučajeva) okidač relapsa i pogoršanja kod autiomunih bolesti. S druge strane, emocionalni stres utiče na odluku o visini konačne doze D vitamina. Često je osobama koje su uznemirene (pod stresom) potrebna veća doza vitamina i čak restriktivnija dijeta. Ako je potrebno, treba uključiti antidepresive. Poznato je da se depresija javlja kod niskih cirkulirajućih količina (nivoa) “vitamina” u krvi, a izgleda da je povezana sa progresivnom formom bolesti, te bi trebala biti adekvatno tretirana antidepresivima.
Za drugi pregled sa ljekarom potrebno je blagovremeno obezbijediti i donijeti sa sobom na pregled odštampane rezultate svih potrebnih analiza krvi i mokraće.
Nivo D vitamina u krvi bi prilikom drugog posjeta ljekaru (nakon min 2 mjeseca) morao biti visok, iznad normalne referentne vrijednosti. To je očekivano i ne treba izazvati zabrinutost. S druge strane, nivo kalcija u krvi bi morao biti u granicama normale, ako se pacijent strogo pridržavao dijete i propisanog unosa tečnosti.
Kada se uzima D vitamin u tečnom stanju ne treba ga razrjeđivati sokom ili vodom (ne rastvara se u vodi, dio doze se može izgubiti na zidovima posude), niti ga treba ukapavati kapaljkom za oči direktno u usta (da bi se izbjegla slučajna kontaminacija kapaljke u dodiru sa služokožom usta). Određena doza, mjerena kapaljkom ili špricom bi trebalo kašikom da se direktno unese u usta u čistoj formi.
Za vreme putovanja, holekalciferol koji nije u kapsuli (najćešće razblažen u suncokretovom ulju) ne mora se držati u frižideru, ali ne bi trebalo da se izlaže toploti (npr. da bude u autu koji je parkiran na suncu). Za vreme putovanja avionom vitamin D (holekalciferol) treba da bude smešten u čekiranom prtljagu (u prtljagu je temperatura niska pa putnik ne mora da brine o ograničenju količine tečnosti u ručnom prtljagu). Kada stignete do odredišta, smestite vitamin D u hotelski frižider.
Trebalo bi izbegavati upotrebu nefrotoksičnih lekova; oni mogu da ograniče eliminaciju kalcijuma preko bubrega, gomilajući se u krvotoku, dok su “vrata” između creva i krvotoka “otvorena” cirkulacijom višeg nivoa vitamina D. Izbegavajte nepotrebno korišćenje lekova. Budite posebno oprezni kada se radi o anti-upalnim lekovima I antibioticima, posebno kad se daju parenteralno (intravenozno ili intramuskularno). Ako vam je prepisan lek koji je apsolutno neophodan, pročitajte uputstvo i posavetujte se sa lekarom i farmaceutom u vezi sa nefrotoksičnošću. Ako se utvrdi da je lek ustvari nefrotoksičan, razgovarati o mogućim rešenjima sa lekarom koji je propisao lek. Ako je nezamenljiv ili apsolutno neophodan, hidratacija treba biti pojačana (na 3,5l za vreme uzimanja leka) da bi se, koliko je moguće, smanjila koncentraciju leka u urinu koji se formira u bubrezima. Posebna pažnja se mora obratiti sa parenteralnim antibioticima (kao što su aminoglikozidi uzeti intramuskularno ili intravenski) u slučaju ozbiljne respiratorne ili urinarne infekcije – ove druge su česte kod pacijenata sklonih mokraćnom zadržavanju i koji su više puta koristili kateter da isprazne svoje bešike.
Tokom tretmana, pacijent treba da posveti posebnu pažnju na simptom preterane žeđi, jer žeđ može da znači da se kalcijum eliminiše urinom u prekomernoj količini, stavljajući u rizik bubrežne funkcije. Prvo, pacijent mora razlikovati pravu žeđ od osećaja “suvih usta”, koji se može javiti zbog niske vlažnosti vazduha ili između ostalih uzroka I u periodima stresa. U slučaju prave žeđi pacijent treba da uzima količinu tečnosti koja je značajno iznad njegovog standarda kako bi je ugasio. U slučaju “suvih usta” (koji može nastati, npr. zbog niske relativne vlažnosti vazduha ili privremeno u situacijama emocionalnog stresa), nelagodnost nestaje sa “vlaženjem” usta, gde nije neophodno da se voda popije. U slučaju preterane i uporne žeđi pacijent ima potrebu da uzme nekoliko čaša vode da bi je zadovoljio.
Kako što žeđ može biti uzrokovana drugim faktorima (kao što su uzimanje slanih namirnica, na primer), ne postoji drugi način da se razjasni uzrok osim kroz merenje ukupnog kalcijuma eliminisanog kroz urin, prikupljenog tokom 24 sata (“24 sata kalcijum urin test”).
U slučaju prekomerne ŽEĐI (ne “suva usta”), pacijent treba koristiti obrazac za testiranje nivoa kalcijuma u urinu koji je dobio tokom pregleda i da pokaže osoblju u laboratoriji, koje će ga onda snabdeti bocom za prikupljanje urina. Normalno, prvi urin se ne koristi (i eliminisan je u toaletu), zatim sav urin u narednih 24 sata mora biti prikupljen. Dok se urin prikuplja, dnevna doza holekalciferola (vitamin D) ne treba da se menja, jer, ako je unos prekinut ili smanjen (pre ili tokom prikupljanja urina) rezultat pregleda neće više predstavljati ono šta se dešava sa urinarnim kalcijumom u odgovoru na dnevnu dozu koja je uzeta.
Prilikom prijema rezultata 24-časovnog testa kalcijuma u urinu, pacijent (ili član porodice) mora izračunati koncentraciju kalcijuma u urinu, tako što će podeliti količinu koja je eliminisana u 24 sata i obim urina (po litru) koji je bio dostavljen u laboratoriju. Na primer, pod pretpostavkom da je rezultat 24-časovnog testa kalcijuma u urina bio 400 mg na 24 sata , a da je obim bio 2.000 ml (ekvivalent od 2 litra) vrednost 400mg treba podeliti sa 2 litra i rezultat 200 mg po litru ukazuje da ne postoji rizik da se ošteti funkcija bubrega, zato što je ispod preporučene maksimalne vrednosti (koncentracije). Može biti problem ukoliko vaša laboratrija izdaje rezultate u mmol/l, te potrebnu konverziju možete izvršiti preko sajta http://www.endmemo.com/medical/unitconvert/Calcium.php ili ručno množeći vrednost u mmol sa 40 I potom dobijeni rezultat podeliti sa količnom urina u litrima. Dobićete rezultat u mg/l koji možete uporediti sa gore navedenim vrednostima.
Koncentracija kalcijuma u urinu smatra se adekvatnom (tj. Kalcijum je dovoljno razblažen do tačke da ne izaziva lezije bubrega) ako je koncentracija manja od 250 mg po litru urina (cifra izračunata kroz 24 časovni test nivoa kalcijuma u urinu ili utvrđena izolovanim uzorkom – gde je drugi način povezan sa odmeravanjem gerijatrijske pelene ili upijajućeg urinarnog jastučića menjanog pre 24 sata – vidi dole). Bogata hidratacija (veća ili jednaka 2.5 litara tečnosti koja koja je uneta u toku 24 časa) je od suštinskog značaja za održavanje kalcijuma u urinu dovoljno razblaženim do tačke da ne izaziva bubrežne lezije.
Ukoliko je koncentracija kalcijuma veća od 250mg po litru urina, pacijent treba da prekine dnevnu dozu holekalciferola (Vitamina D) na 3 dana, što je obično potrebno vreme za nestanak preterane žeđi. Četvrtog dana pacijent bi trebalo da ponovo uzima nižu dnevnu dozu vitamina D, po preporuci lekara.
Moguće je da žeđ (ne osećaj “suvih usta “) može da se vrati nakon nekoliko dana ili nekoliko nedelja nakon smanjenja doze D vitamina čak i u slučaju korišćenja nižih doza holekalciferola. U ovom slučaju, pacijent treba da ponovi test nivoa kalcijuma u urinu (bez suspendovanja holekalciferola) i, ako koncentracija kalcijuma u urinu ponovo prelazi 250 mg po litru urina, pacijent treba da ponovi ono što je preporučeno u prethodnoj tački. Znači, prekid unosa holekalciferol na 3 dana i ponovno uzimanje još jednom smanjene doze od četvrtog dana po medicinskoj preporuci. Možda će biti potrebno smanjiti dozu AKO se žeđ ponovo pojavi i AKO je koncentracija kalcijuma u urinu još uvek viša od 250 mg po litru urina.
U slučaju pacijenata koji imaju urinarnu inkontinenciju i koriste gerijatrijske pelene ili upijajuće jastučiće, obrazac će biti korišćen za kalcijum u urinu kao izolovan uzorak dok se upijajući tampon (pelena) istovremeno meri za svaku promenu tokom 24 sata. Procena 24-časovnog kalcijum urin testa se vrši računanjem, gde se pretpostavlja da je 1 kg pelene ili upijajućeg uloška jednak 1 litru urina. Tako, na primer, ako se 4 uloška, težine 550, 600, 450 i 700 grama, promene u roku od 24 sata, podrazumeva se da ukupno težina (2.300 grama) iznosi 2.300 mL=2.3 litara. Promena ukupne težine pelene tokom 24 sata ne može biti manja od 2 kg, ako je pacijent bio pravilno hidriran (konzumirao minimalne zapremine od 2 i po litra tečnosti dnevno). Pod pretpostavkom da je koncentracija kalcijuma u izolovanom uzorku 10 mg/dL (10 mg po 100 ml), vi ćete eliminisati 100 mg po litru (230 mg u 2,3 litara urina). Kao što je utvrđeno u prethodnoj tački, sa ovim rezultatom kalcijum je dovoljno razblažen u urinu do tačke da ne izaziva povrede bubrega.
Pacijenti koji imaju urinarnu inkontinenciju ili urinarnu hitnost smanjuju unos tečnosti u cilju minimiziranja pojava neprijatnih situacija. To su npr. potrebe da odlaze u toilet iznenada usred sastanka na poslu ili tokom poseta porodice ili prijatelja, sa rizikom da ne stignu na vreme do toaleta i “nakvase” svoju odeću (inkontinencija). Hidratacija (minimalni unos od 2.5 tečnosti u toku 24 sata) je neophodna, jer je bitno da se zaštite bubrežne funkcije. Stoga se preporučuje da pacijent mokri često I preventivo. Ako idete na sastanak ili nameravate da posetite šoping centar, trebalo bi da pokušate da mokrite pre nego što odete. Ako ste na sastanku (ili tokom posete šoping centru, ili tokom večere ili ručka van kuće) koji može biti produžen duže nego što je uobičajen interval između dve uzastopne posete toaletu, morate se izviniti i idite u WC pre nego što osetite potrebu za mokrenjem, koristeći ovo kao preventivnu meru pražnjenja onoliko često koliko je potrebno. Ne pravite ustupke na uštrb preporučene hidracije.
Lekar koji prati pacijenta takođe može propisati lekove za smanjenje urinarne urgencije, i raspored uzimanja ovih lekovi mora biti uređen tako da bi se maksimalni efekat poklopio sa ručkom na otvorenom ili vremenom za večeru (u restoranima ili kod prijatelja ili kod kuće) ili sa zakazanim okupljanjima. Efekat jedne od doza može se poklapati sa noćnim snom da se smanji učestalost poseta u toalet noću, što kvari san i smanjuje kvalitet života. U nekim slučajevima, jednom preventivnom posetom toaleta tokom noći može da se izbegne upotreba pelene (ili pacijent može čak da izbegne neprijatnost da ima mokru pelenu ili upijajući tampon). Preporučuje se da pacijent postavlja budilnik koji bi ga probudio pre urinarne hitnosti (sa rizikom od umokravanja pre nego što stigne do toaleta). Sve ove preventivne mere mogu biti učinjene kako bi se preporučena hidracija održala.

33.Pacijenti sa neurogeničnom bešikom, naprotiv, zbog urinarnog zadržavanja (sa čestom upotrebom katetera da bi ispraznili bešiku) takođe smanjuju uzimanje tečnosti kao način da se smanji učestalost upotrebe katetera. Ova navika izaziva veliki rizik kada se koristi visoka doza holekalciferola (vitamin D), jer kalcijum koji se potencijalno eliminiše u višku u urinu treba razblažiti da se izbegne deponovanja u bubrezima, kao što je već naglašeno u ovom tekstu.

S druge strane, povremeno eliminisanje urina spontanim kontrakcijama bešike je važna odbrana od infekcije, jer je to mehanizam koji povremeno izbacuje potencijalne bakterije iz urinarnog trakta. Pacijent sa mokraćnim zadržavanjem već ima oslabljen mehanizam. Ako pacijent dodatno zadržava urin u unutrašnjosti bešike duže vreme zbog (namernog) smanjenja unosa tečnosti I da bi se smanjila učestalost korišćenja katetera, pacijent obezbeđuje vreme potrebno za množenje bakterija, kao i da se ostatak urina transformiše u unutrašnjosti bešike u okruženje za razvoj bakterijske kulture. Pored toga, ako je istina da kateterizacija bešike može uneti klice u unutrašnjost bešike, ovo negativan efekat je verovatno potisnut eliminacijom ostatka urina gde klice mogu već biti prisutne. Ovaj ostatak se zatim zamenjuje novim urinom (novoformiranim). Treba maksimalno voditi računa o higijeni perineuma, tako što se upotrebljavaju antiseptici (antiseptički sapun, odgovarajuće antiseptički rastvor) i kateteri za jednokratnu upotrebu. Pored toga, pri svakom crevnom pražnjenju, perianalna regija treba da bude očišćena antiseptičkim sapunom i higijenskim ispiranjem (ili, gde to nije moguće, ako niste kod kuće, sa bebi maramicom navlazenom antiseptikom koja se prodaje u apotekama). Potrebno je potom namazati tu regiju i antibiotskom pomadom koja može biti ponovo nanesena posle svakog kupanja. Većina klica koje izazivaju urinarne infekcije potiču iz mikroskopski sitnih otpadnih fekalija koje nisu eliminisane prostom upotrebom toalet papira; pomešani sa znojem, ovi mikroorganizmi šire se svuda po perineumu dostižući ulaz od urinarnog trakta (uretre) i izazivaju cistitis i pijelonefritis. Upotreba acidorezistentnog (u obloženoj kapsuli) probiotika jednom ili dva puta dnevno koji sadrži Lactobacillus i Bifidobacteriju (sa visokom stopom preživljavanja tih kultura u višim delovima gastrointestinalnog trakta) može doprineti zdravijoj mikrobiologiji debelog creva gde se te probiotske kulture dovode.
Ako je urinarna infekcija koja se razvija dovoljno ozbiljna, pacijent može biti hospitalizovan zbog korišćenja potencijalno nefrotoksičnih antibiotika intravenozno, stvarajući potencijalno katastrofalnu situaciju opisanu u tački “22” ovog teksta.
Ako preventivne mere preporučene ovde nisu efikasne u prevenciji ponavljanja urinarnih infekcija, pacijenti sa neurogenom bešikom i urinarnim zadržavanjem mogu razgovarati sa urologom o lokalnoj administraciji botulinum toksina u mokraćni sfinkter, omogućavajući spontano pražnjenje bešike. Čak i ako ova procedura izaziva blagu urinarnu inkontinenciju (poželjnija od urinarne retencije (zadržavanja) i višestrukog korišćenja dnevnog katetera, sa većim rizikom od infekcije), socijalna ograničenja usled inkontinencije mogu biti izbegnuta ili smanjena na najmanju meru uzimanjem urinarnih absorbensa.
Ponavljanje infekcija (respiratornih, urinarnih ili drugih), pri održavanju agresivnosti imunog sistema, utiče na korisne efekte visokih doza vitamina D u kontroli autoimune bolesti. Pacijenti (žene) mogu eventualno razgovarati sa ginekologom da bi primile dodatne smernice u vezi održavanju seksualne aktivnosti a bez okidanja novih urinarnih infekcija.

SREĆNO NA PROTOKOLU!

Vrh obrasca

Share this:

Leave a comment Cancel reply